… niech no tylko zakwitną jabłonie – czy to jabłonie i jabłka są rzeczywiście synonimem Dobrego? W mitologii chrześcijańskiej jabłko to przecież owoc zakazany! Skąd więc to pożądanie zakazanego owocu i wiązanie go z nadzieją i Dobrem? Czy jesteśmy chrześcijanami? Czy chrześcijaństwo rzeczywiście odzwierciedla naszą duszę i nasze oczekiwania?
Może jednak jabłko? Owoc, który daje COŚ nic w zamian nie oczekując? Bo jest tylko owocem. Tak jak my jesteśmy tylko ludźmi.
Jest krągłe i smaczne. Jest rzeczywiste. Sprawia nam przyjemność, zaspakaja nie tylko pragnienie. I nie musimy się do niego modlić, prosić o wybaczenie – co, jak wiemy, świata nie zmienia i nie naprawia.
Jest naturalne. Rośnie na drzewie. A zrywając owoc, nie szkodzimy drzewu. Nikomu nie szkodzimy zaspakajając potrzebę zjedzenia i kontentowania się jabłkiem. Nie jemy go gdy nie smakuje, lub nam nie odpowiada. To też istotny atrybut jabłka.
Może być nie jabłko.
Niebieski BALONIK. Taka krucha rzeczywistość dająca uśmiech i nadzieję. Pamiętacie pieśń Okudżawy?
Te wszystkie drobne sprawy, nasze drobne radości – są nasze. Nikt nam nie odbierze uśmiechu na widok Niebieskiego Balonika. Nikt nas nie pozbawi wolności do tego uśmiechu. Nikt nas nie pozbawi naszej wiary i nadziei. A one często czynią PRAWDZIWE CUDA.
Nasze ZAKAMARKI.
Na Gochach, czyli w jednym z regionów Kaszub, możemy jeszcze zobaczyć prawdziwy tartak wodny. Wciąż pracujący. To ewenement w Polsce, i nie tylko tu. Nie jest położony na sopockiej plaży, czy na Krupówkach. Ale warto go odszukać i zobaczyć. I zainteresować okolicą. Zapraszam do Hamer-Młyna.
Człowiek na przestrzeni dziejów toczy i zmaga się z różnymi przeciwnościami natury. Walcząc o swój byt i trwanie jest zmuszony do ingerencji w jej siły. To odwieczna walka o byt. Walka jak najbardziej naturalna. W okolicach Zwierzyńca stoczono zwycięski bój z szarańczą i utrwalono to pomnikiem. Prosta w formie kamienna opoka jest świadectwem ludzkiej determinacji i … zmian klimatycznych.
„Pola” niewielka aplikacja na komórkę.
Poczuj swoje znaczenie, że walczysz o suwerenność swojego kraju. Bo Twój jest ważny. Dla Ciebie i dla Twoich najbliższych.
Nieopodal Zegrza, nad Zalewem, na jego wysokim brzegu znajdują się ruiny Dworu Szaniawskich. Tu żył i tworzył Jerzy Szaniawski, autor „Dwóch teatrów” i „Profesora Tutki”. Przypominam sylwetkę i miejsce. Wspierajcie Serock w dziele odbudowy.
Czyż ktoś może nie wiedzieć o Fryderyku Chopinie i miejscu jego urodzenia – Żelazowej Woli, miejscowości położonej na skraju Puszczy Kampinoskiej, dziś w zarządzie Ministerstwa Środowiska. Szkoda, że jej (Puszczy) związki z pobliskim Dworem – miejscem rodzenia kompozytora, zmagają się z konformizmem i dyletanctwem urzędników Ministerstwa Środowiska… Lecz dziś optymistycznie spoglądajmy na pamiątki po naszym największym rodaku. Miejsce, które odwiedzam od lat, w pobliżu którego rodziła się moja Babcia, jest mi szczególnie bliskie. Frycek przesiąkł folklorem okolic, atmosferą wsi, której niestety już nie ma. Ale jej ułomki zdążyłem poznać, także dzięki opowieściom Babci. A muzyka wsi jeszcze długo będzie brzmieć w sercach, w duszy Polaków. Jesteśmy z tej ziemi, tak
Stonehenge – znana na całym świcie budowla megalityczna koło Salisbury w Anglii- Wielka Brytania powstała ok 2900 roku p.n.e. Piramidy egipskie – jedną z najstarszych – schodkową zbudowano ok 2650 roku p.n.e. Budowle megalityczne zachowane na obszarze Polski (np.: w Wietrzychowicach) powstały ok 3500 p.n.e. Stworzyła je kultura starsza od minojskiej i babilońskiej. Niektóre źródła wskazują, że materiał genetyczny pochowanych tam ludzi jest zbliżony do genomu mieszkańców współczesnej Polski. Prawdę powiedziawszy nie znam się na tyle na genetyce by móc z całą pewnością utożsamiać się z budowniczymi tych grobowców. Zasadnicze znaczenie ma sama obecność na naszej ziemi takich odległych historycznie pozostałości. Zawsze wpajano mi, że nasza cywilizacja rozkwitła w oparciu
Właśnie kończy się kształtowanie przyrostów na sośnie. Warto wzbogacić własną aptekę lub piwniczkę. Świeże przyrosty posłużą do jednego i do drugiego. Pozyskujemy je z bocznych gałęzi. Pamiętając o tym, że od nas zależy las i jego kondycja. Zbioru nie dokonujemy na jednym drzewku, i broń Boże nie na uprawie, która jest niższa od 2-3 metry. Na jednym drzewku uszczykujemy co najwyżej jeden boczny przyrost. Wówczas będziemy mieli pełną satysfakcję – korzyść dla własnego zdrowia nie odbędzie się kosztem kondycji i zdrowia drzewka. Syrop Nie piszę jakiej długości powinny być zbierane przyrosty. Jest wiele szkół na ten temat. Z pewnością muszą być miękkie, zielone lub dopiero
Pięknie wydana książka nie jest typową monografią firmy, czy dziś już raczej tylko biura lub urzędu. To nie diariusz Nadleśnictwa Bolewice. Mamy do czynienia ze zebranymi okruchami, które to nadleśnictwo otaczają, przenikają się z nim nawzajem, łącząc historię ludzi, okolic z tutejszymi lasami i leśną gospodarką. Gdy uświadomimy sobie, że lasy stanowiły swego czasu dominantę w obszarze Polski, w tym i Bolewic także, to nie będziemy się dziwić, że to one odciskały swe piętno w sposób szczególny. Dziś, gdy ponownie ich powierzchnia wzrasta, marginalizowanie ich znaczenia, jakie obserwujemy w prawodawstwie, mediach i pseudoekologicznej narracji nie służy ludziom i krajowi. Cenna, wielowątkowa opowieść o lesie, zasługuje na szersze poznanie. Żal, że
Rezerwat Modrzewina to jeden z większych tego typu obiektów na Mazowszu. Przedmiotem ochrony są modrzewie (Larix decidua) słynące urodą od wieków. Choć tu wciąż wskazuje się na Modrzewia polskiego. Położenie Rezerwat znajduje się w zarządzie Nadleśnictwa Grójec. Położony okolicy Grójca w pobliżu wsi gminnej Belsk Duży – w niewiele większym kompleksie leśnym między Małą Wsią a Rożcami. Do rezerwatu dostaniemy się, gdy skręcimy w Belsku Dużym w pierwszą od strony Grójca, prostopadłą drogę w prawo. Do samego rezerwatu wejdziemy aleją starych lip. W samym już rezerwacie, po obu stronach szlaku, widoczne są modrzewie, teraz w późnojesiennych barwach – bo jeśli podziwiać modrzewie to tylko w porze złotej polskiej jesieni. Warszawiacy