Po zweryfikowaniu odrzucono leśną daninę wpychaną przez J.Szyszkę i K.Tomaszewskiego do projektu Mieszkanie+. Czy to skończona historia? Czy ławeczka w Parku Łazienkowskim fundowana ostatnio przez DGLP wystarczy?
Simona Kossak, całe swoje dorosłe życie związała z Puszczą Białowieska. Była specjalistką od ssaków mieszkających w leśnej głuszy. Postrzeganie świata zwierząt przez Simonę Kossak zostało zdeterminowane w okresie jej dzieciństwa i czasów młodości – ucieczką w świat zwierząt od problemów rodzinnych*. Jeśli nie do końca była to egzaltacja i bambinizm, to wynikało to z głębszego, niż przeciętne, poznania fizjologii i psychologii życia naszych „braci mniejszych”. Nie oznacza to, że potrafiła wyzbyć się do końca emocji wobec dzikich zwierząt i traktować je pragmatycznie oraz racjonalnie. Czy uczucie i zmysłowość pozwalają na chłodną ocenę? Te cechy miały wpływ na postrzeganie samego środowiska przyrodniczego Puszczy, a „Saga Puszczy Białowieskiej” w wielu miejscach jest
Gdy szewc zaczyna wydawać gazetę popularyzująca własne usługi, większość patrzy na to w sposób jednoznaczny. Mogą być różne cele takiego działania. Może chodzi o obronę przez innym szewcem? A może jednak o narzucenie użytkownikom jego butów nieprawdziwego obrazu. Szczególnie gdy mamy do czynienia z jego dominująca pozycją na rynku.
Nikt nie zaprzeczy, że organizacja Lasy Państwowe jest dominująca na rynku drewna. Ponadto działa w interesie Skarbu Państwa, czyli w … naszym?
Kornik drukarz (łac.: Ips typographus) to niewielki (4-5,5 mm długości) owad – chrząszcz. Powszechnie uważany jest za szkodnika lasu, dla ekologów natomiast jest to organizm kluczowy lasu (Jerzy M. Gutowski – IBL). Oto kornik Tak prezentuje się dojrzały owad. Pokryty rdzawymi włoskami, skupionej budowy umożliwiającej łatwe przemieszczanie w chodnikach pod korą świerków. Okrywy chitynowe są zakończone 4 powycinanymi ząbkami. Skrzydełka są dłuższe od ich chitynowych okryw. Lot kornika jest ciężki i krótki – najwyżej kilkusetmetrowy. To musi wystarczyć by mógł on znaleźć świerk i na nim osiąść. Po przezimowaniu (często w ściółce) i krótkim locie samiec wgryza się w korę drążąc kanał wejściowy i głębiej – już w drewnie komorę